گفتگوی چالشی با عضو هیئت علمی مرکز مطالعات راهبردی تربیت اسلامی پیرامون وضعیت تبلیغ عاف و حجاب را می خوانید؛ این گفتگو با دغدغه انجام شده ... پیشنهاد می کنم این گفتگو رو تا آخر بخونید:

بخشی از این مصاحبه:

شما می گویید این همه کار انجام شده است در حالی که ما بازدهی بالایی در جامعه نمی بینیم. آیا لازم نیست خیلی مفهومی تر و عمیق تر در این حوزه کار شود؟

این بازدهی خودش را در جای دیگر نشان می دهد. مشکل فقط انتخاب حجاب نبوده است. مشکل در یک فضای دیگر است. بعد از انقلاب اسلامی، مثلاً عدالت اقتصادی، غرب زدگی و این که باربی برای بچه ما اسطوره شود بر حجاب ما اثر گذاشت. خیلی چیزهای دیگر هم اثر دارد. حتی عقلانیت علوم انسانی در دانشگاه ها، بر عفاف و حجاب اثر دارد. اگر بخواهیم این ها را باز کنیم، مولفه های زیادی می توانم نام ببرم. در حوزه عفاف و حجاب کار مستقیم انجام شده است، در صورتی که اگر می خواستیم کار اساسی برای سامان دهی عفاف و حجاب انجام بدهیم، بایستی از تولید علوم انسانی بومی و اسلامی شروع کنیم. سپس ساختارهای اداری مان را بر اساس عدالت ایجاد کنیم، چون ارزش های اسلامی جدا از یکدیگر نیستند.
ما نمی توانیم بر روی حجاب اسلامی کار کنیم، اما بر روی امر به معروف و نهی از منکر کار نشود. یا بگوییم روی عفاف و حجاب خیلی کار کنیم، اما در حوزه کمک به محرومین کار نکنیم. این ها همه با هم در هم تنیده است و من در جواب شما که می گویید جواب فعالیت های انجام شده در کشور را نگرفتیم، باید بگویم من با این وضعیت، تعجب می کنم که همین مقدار عفاف و حجاب در کشور باقی مانده است.

پژوهش های پیمایشی ما نشان داده است که بسیاری از خانم هایی که بد حجابی را به عنوان پوشش خود انتخاب کردند، گرایشات بسیار قوی به خود حجاب داشتند و برخی هم عنوان می کردند این حجاب بد را فقط به خاطر شرایط بدی که در دانشگاه دارند، انتخاب کرده اند. با دختری مصاحبه می کردم که می گفت: من بعد از فارغ التحصیلی از دانشگاه دوباره چادر را انتخاب کردم. یعنی تحت تأثیر شرایط دانشگاه و دوستانش که به سبب پوشیدن چادر او را منزوی و به او برچسب های ضد ارزشی می زدند، چادر را کنار گذاشته بود تا بتواند راحت تر با دوستانش ارتباط داشته باشد. خوابگاه های دانشجویی نیز به همین شکل است.

متن کامل این گفتگو را در ادامه مطلب بخوانید:

به نام نامی حضرت دوست ...

بار گران مصایب را می توان کشید اما بار گران ظلم و تبعیض واقعا کشیدنی نیست

بیش از 12 سال است که با مجموعه های مختلف کار کرده ام باعث تاسف است که مدیریت سلیقه ای در همه آن ها حاکم بوده است و رعایت اخلاق و حقوق اسلامی در درجه های پایین اهمیت قرار داشته است ...

غم نان ندارم خدا را شکر ... قدیم ها می گفتند نان بازویم را می خورم یعنی اهل تلاش و زحمت هستم و توانمندم پس نان بازویم را می خورم بیل می زنم آهنگری می کنم و ... و نانم را در می آورم ... حالا ماها هم همین طوریم ... نان بازویمان را می خوریم ... آنقدر کار بلد هستیم و توانایی های مختلف داریم که نان مان را در هر شغل و سمت و جایی که باشیم در می آوریم اما افسوس ...

افسوس که من از بینوایی نیم روی زرد ... غم بینوایان رخم زرد کرد

سعدی علیه الرحمه این شعر را سروده است ...

می خواستم بند بند این غم بینوایان را شرح دهم امشب اما بی خیال ...

این غم بینوایان انقدر رخ عیان کرده است که کورها هم آن را می بینند ... چه برسد به آن هایی که خود را به کوری زده اند ...

هیچ وقت در زندگی ام نتوانستم «ظلم و تبعیض» را بپذیرم و با آن کنار بیایم ... چوبش را هم هر بار خورده ام ... و جالب این جاست که همدستان ظالمان می گویند به این مسئله اعتقاد داری؟ خب حرفت را بزن هزینه آن را نیز بپرداز! وقاحت تا چه حد؟؟؟!

قیامت واقعا هولناک است ...

خداوند در قرآن فرموده است؛ من یعمل مثقال ذره خیرا یره فمن یعمل مثقال ذره شرا یره ...

من می گویم اگر خدا ذره ها را حساب نکند و کلاً همه را در هم حساب کند هم قیامت روز هولناکی است ... برای ما اخر الزمانی ها هولناک تر ... چون قرآن کریم می فرماید: ثله من الاولین و قلیل من الاخرین ...

خودمانی بگم؛ این یعنی تنها عده قلیلی از اخر الزمانی ها ادم میشن!!!!

سرم را که می چرخانم و دور و اطراف را می بینم آن هم با ... عینک خبرنگاری که خیلی چیزهایی را که مردم نمی بینند و او می بیند ... کلا افسرده می شوم ...

اگر بقیه حرف هایم را بزنم ضد نظام تلقی خواهم شد و عواقب داممنه دارش را باید بپذیرم ... بنابراین سکوت می کنم ... اما ! همه آن چه که اگر ن بگویم ضد نظام هستم، رهبر و مولا و سرورم سیدعلی خامنه ای بارها و بارها گفته است! مثلاً درباره تبعیض و شکاف طبقاتی گفته اند؛ آن چه مردم را امروز آزار می دهد تبعیض و اختلاف طبقاتی بالاست!

آخخخخخخخخخخخخخخخ از این دل پر !!!!

ادامه صحبت ها ... بوق بوق بوق  ... متاسفانه به دلایل امنیتی دست به خود سانسوری زدم  چون با چشمان خود دیدم که چگونه برخی ادم ها برخی دیگر را چگونه از جامعه با تهمت و افترا سانسور می کنند و می گویند رسانه یعنی همین!

رسانه یعنی همین؟؟!!! نه ... این رسانه استکباری است نه رسانه اسلامی !

سلام متن این وبلاگ به این شرح است: 

اختصاصی/پایگاه خبری تحلیلی ندای زاگرس: (nedayezagros.ir)
اعظم امیروثوقی/ روزگاری نه چندان دور، همین 14- 15سال پیش، اوج بدحجابی یک زن، پوشیدن مانتویی با آستین‌های گشاد که گاه کمی از ساق دستش نمایان می‌شد و موهایی به اندازه چند سانت بیرون زده از زیر مقنعه بود. مجالس و مهمانی‌ها اغلب جدا از هم برگزار می شد و به ندرت نیروی انتظامی یک پارتی که در آن مشروب سرو می‌شد و زن و مرد در مهمانی مشترک با پوشش‌های بسیار نامناسب و برنامه‌هایی خاص را بر هم می‌زد و اغلب زنان و دختران یا چادر به سر می‌کردند و یا اگر مانتو و مقنعه به سر داشتند، حجابی معقول بود، اما از همان زمان که تب ویدئو و ماهواره بالا گرفته بود و کم کم داشت برای خود میان مردم جا باز می‌کرد، مقام معظم رهبری مکرراً به بحث تهاجم فرهنگی اشاره می‌کردند و بر مقابله فرهنگی با این پدیده تأکید داشتند. بماند که برخی با وقاحت و بلاهت به این هشدارها می‌خندیدند و تز توهم توطئه را مطرح می‌کردند.
اثبات واقعیت داشتن این توطئه، امروز به سادگی امکان پذیر است؛ آنقدر بدیهی شده است که دیگر نیازی به اثبات ندارد. کافی است آرشیو عکس‌های فیلم های سینمایی یا آلبوم های خانوادگی بسیاری از خانواده‌های ایرانی را ورق بزنیم و به وضوح ببینیم که چقدر تیپ و ظاهر هنرپیشه‌ها و مردم ما تغییر کرده است و از کجا به کجا رسیده‌اند.
همه این اتفاقات در کشوری افتاد که نهادهای مختلفی همچون: حوزه، شورای عالی انقلاب فرهنگی، نهادهای فرهنگی اجتماعی دولت، صدا و سیما و وزارت بازرگانی، بر مبنای قانون اساسی موظف بودند تا در برابر این اتفاقات، عملکرد فعالانه و آگاهانه و نه منفعلانه داشته باشند. در این گزارش می‌خواهیم نگاهی بر نقش تعریف شده و بررسی و تحلیل عملکرد این نهاد ها در سامان‌دهی وضعیت عفاف و حجاب در کشور در این سال ها بیاندازیم. حوزه علمیه از جمله نهادهای مهم فرهنگی کشور است که قدمتی بسیار دیرینه دارد. حوزه، به سبب مسئولیتی که در تبلیغ و ترویج دین اسلام بر دوش خود احساس می کند، همواره کوشیده است تا احکام دین را تبیین و تبلیغ کند.
حجت الاسلام قندی؛ معاون فرهنگی حوزه علمیه خواهران کشور بیان می‌دارد: « 35 سال است که حوزه علمیه احکام فقهی حجاب را از ابزارهای مختلف تبلیغی به گوش مردم رسانده است. حوزه با تحقیق و پژوهش در این زمینه و فعالیت‌های فرهنگی و تبلیغی که داشته، وظیفه خود در زمینه ترویج فرهنگ عفاف و حجاب را انجام داده است.»
حجت‌الاسلام زیبایی نژاد، رییس دفتر مطالعات زنان حوزه علمیه در این زمینه اظهار داشت: «حوزه وظیفه فقاهتی خود در استخراج و تبیین احکام فقهی حجاب را به خوبی انجام داده و از این منظر، تحقیقات و پژوهش های خیلی خوبی انجام شده است، اما به لحاظ تحقیقات روانشناختی و شیوه های تبلیغی خیلی کم کار شده است و جا دارد از منظر روانشناختی علل و عوامل بدحجابی بررسی و راه های مقابله با این عوامل بررسی شود.»
ضمن تقدیر از همه فعالیت‌های مخلصانه تبلیغی حوزه لازم است توجه کنیم که حوزه، علاوه بر استنباط دقیق احکام و تبلیغ آن و رساندن آن به گوش مردم به بیان و زبان و شیوه‌ای اثرگذار، وظیفه طبابت روحی و معنوی مردم را نیز بر عهده دارد. به این معنی که علاوه بر تبیین و تبلیغ این احکام، با شرایط خسران زده فرهنگی امروز کشور، باید به ریشه‌یابی علل روحی و روانی این معضلات پرداخته و ضعف کارهای انجام شده به لحاظ روانشناختی را مورد تحلیل و بررسی قرار دهد و شیوه‌های تبلیغ را بیش از پیش بر اساس شرایط مخاطب و به حسب نیازها طراحی نماید.
حجت الاسلام محمدحسن نبوی، معاون تبلیغ حوزه های علمیه سراسر کشور نیز در گفتگویی به بیان یکی از علت‌های ضعف کارهای تبلیغی حوزه در بحث عفاف و حجاب پرداخت. او بودجه کل مدارس علمیه کشور را برابر با بودجه یک دانشگاه درجه یک کشور می‌داند و می‌افزاید: « انتظاراتی که از حوزه علمیه می‌رود، تناسبی با امکانات و بودجه‌هایی که در اختیار آن قرار می‌دهند، ندارد و با این بودجه های ناچیز در برابر بودجه‌های کلانی که به سایر نهادهای فرهنگی و آموزشی داده می‌شود، داشتن چنین وسعت انتظارات معقول نیست.»
یکی دیگر از نهادهای متولی امر فرهنگ در کشور، شورای عالی انقلاب فرهنگی است که مصوبات آن برای تمامی دستگاه ها لازم الاجراست. سامان دهی عفاف و حجاب، یکی از امور فرهنگی است که این شورا مصوبات نسبتاً جامعی درباره آن داشته است. کبری خزعلی، عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی در گفت و گویی، این گونه به شرح نقش و بیان عملکرد این شورا در این حوزه پرداخته است: « شورای عالی انقلاب فرهنگی در جهت پاسخ به این نیاز، طرح های تحقیقاتی زیادی داشته و سیاست هایی را بر اساس این تحقیقات تدوین کرده است. از سال 73، این سیاست ها در مجامع مختلف علمی، فرهنگی و دانشگاهی مورد بحث و بررسی قرار گرفت و از 36 صفحه و نیم در سال 76 به یک صفحه و نیم رسید. سال 76 این سیاست ها توسط رییس جمهور وقت به دستگاه ها ابلاغ شد. از سال 76 تا 84، با این که دستور آقای خاتمی این بود که دستگاه‌ها برای این کار برنامه‌ریزی داشته باشند، ما تقریباً هیچ کار اجرایی بر مبنای این سیاست‌ها ندیدیم. در سال 84 تدوین راهکارهای اجرایی این سیاست ها با استقبال و حضور همه دستگاه های اجرایی شروع شد. 26 دستگاه، هر کدام خودشان وظایفی برای خود در راستای به ثمر نشستن و اجرایی و عملی شدن این سیاست ها تعریف کردند. در سال 86، وزارت ارشاد موظف شد نظارت بر اجرای راهکارهای اجرایی و وظایف تعیین شده را بر عهده بگیرد. بعد از دو سال این وظیفه به وزارت کشور واگذار شد.»
وی ادامه می دهد: «پس از گذشت این مدت، هنوز تنها بخشی از این سیاست ها و راهکارهای اجرایی عملی شده است و قرار است در دولت جدید، اجرایی شدن بخش دیگری از این سیاست ها کلید بخورد.»
خزعلی با اشاره به کیفیت برنامه‌های اجرا شده، می‌افزاید: «بر اساس مستندات جمع‌آوری و ارائه شده به شورای عالی، کیفیت کارهای انجام شده خیلی متفاوت از این سیاست ها و راهکارها بوده و نقص های زیادی هم به کارهای انجام شده وارد است. یکی از اشکالات عمده این است که در برنامه‌ریزی های کلان کشور همچون برنامه توسعه اول تا پنجم، شما ردپای بودجه تخصیص یافته به سامان دهی عفاف و حجاب را بسیار ضعیف می بینید و عملاً بودجه خاصی به آن اختصاص داده نشده و عمل نشده است. بایستی بودجه به این کار اختصاص داده شود تا از دستگاه های اجرایی گزارش عملکرد مطالبه شود.»
لاله افتخاری، نماینده مردم تهران در مجلس شورای اسلامی و عضو کمیسیون فرهنگی مجلس نیز در پاسخ به این سوال مبنی بر این که «علت اجرایی نشدن مصوبات شورای عالی انقلاب فرهنگی چیست»، می گوید: « شورای عالی انقلاب فرهنگی قوانین بسیار مناسبی برای سامان دهی وضعیت عفاف و حجاب تدوین کرده و وزارت کشور مسئول نظارت و پیگیری فعالیت های دستگاه های اجرایی در این حوزه بوده است که علت معطل ماندن این مصوبات در سال های پایانی دولت دهم، تشدید تحریم های اقتصادی و عدم تخصیص بودجه برای این بخش بوده است.»
وی خاطرنشان می‌کند: « آقای روحانی قول داده اند که در دولت جدید این سیاست ها را دنبال و به اجرا برسانند.»
در شرایطی که کارشناسان و مسئولین مختلف، یکی از علل اجرایی نشدن مصوبات سامان دهی عفاف و حجاب را عدم اختصاص بودجه می دانند، دولت یازدهم در بودجه سال 93، همچون گذشته، بودجه ای برای این بخش در نظر نگرفت که مورد اعتراض نمایندگان مردم در مجلس شورای اسلامی واقع شد. این امر، نشان می دهد که همچنان عزم لازم و جدی برای رسیدگی به این وضعیت در دستور کار مسئولین اجرایی کشور وجود ندارد.
وقتی بودجه‌ای اختصاص داده نشود، طبعاً دستگاه ها نیز خود را موظف به اجرای مصوبات شورای عالی انقلاب فرهنگی نمی‌دادند، در حالی که نهادهای فرهنگی و اجتماعی وظیفه توسعه و ترویج فرهنگ اسلامی از جمله عفاف و حجاب را بر عهده دارند. دستگاه‌هایی همچون: وزارت آموزش و پرورش، وزارت ارشاد و سازمان تبلیغات از جمله دستگاه هایی هستند که وظیفه فرهنگ‌سازی و تقویت فرهنگی را بر عهده دارند. نهادهای دیگری همچون وزارت بازرگانی نیز، با سامان دهی بازار پوشاک، نقش مهمی در این داستان دارد. سامان دهی طراحی مد و لباس که اخیرا از سوی نهادهایی همچون وزارت ارشاد پیگیری می‌شد، به شرط آن که بر مبنای اسلامی باشد، نقش مهمی در حل معضلات فعلی در این حوزه می‌تواند داشته باشد.
محمدمهدی ابراهیم پور، مدیر مرکز تحقیقات و طرح های کاربردی حجاب ریحانه النبی(س) و کارشناس عفاف و حجاب در باره وضعیت سامان دهی بازار پوشاک می‌گوید: «با وضعیتی که بازار پوشاک دارد، ما در عمل شاهد آن هستیم که نظارت و برنامه ای در توزیع پوشاک در بازار وجود ندارد. مدها و لباس هایی که در این کشور تولید و به بازار روانه و یا وارد می‌شود، در راستای چارچوب فرهنگ عفاف و حجاب اسلامی نیست. اگر نظارتی بود که چنین لباس‌هایی در فروشگاه ها به خریداران ارائه نمی‌شد.»
مانتوهای کوتاه که زمانی به آن ها بلوز تونیک گفته می‌شد و نیز مانتوهایی که به لحاظ اندازه، گاهی به زحمت در حد و اندازه یک پیراهن مردانه است، به همراه شلوارهای تنگ و چسبناک و فراتر و فاجعه‌تر از آن، شلوارنمایی نوظهور به نام ساپورت که تنها کمی از جوراب نازک زنانه کلفت‌تر است، پوشش بخش قابل توجهی از زنان و دختران ما شده است. به بازار که مراجعه می‌کنی کم‌تر مغازه‌ای را پیدا می‌کنی که شلوارهای زنانه‌اش راسته و معمولی باشد که به پا نچسبد و بدن نما نباشد. وفور تأسف بار شلوارهای فاق کوتاه مردانه که دیگر هیچ.
به هر حال نهادهای فرهنگی و اجتماعی ما وظیفه تبیین و ترویج فرهنگ عفاف و حجاب را با تولید محصولات فرهنگی مختلف با ابزار های متفاوت و به روز را بر عهده دارند. نکته مهمی که لازم است این جا بدان اشاره شود، این است که برخی از این وظایف اصلاً نیاز به اختصاص بودجه خاصی ندارد و تنها با قانون گذاری و اجرای قانون قابل حل است و یا در اصل، جزو وظایف ذاتی نهاد مربوطه است. این که وزارت بازرگانی در واردات، تولید و توزیع پوشاک، بر آن چه در بازار پوشاک ارائه می شود، نظارت کند یا این که وزارت ارشاد در تولیدات سینمایی، مطبوعات و فضای مجازی و سایت های مختلف، پیگیر رعایت فرهنگ عفاف و حجاب باشد، چه هزینه  جداگانه ای در بر دارد؟ این‌ها بخشی از وظایف ذاتی این وزارت خانه ها یا دستگاه های دیگری همچون صدا و سیماست. اگر آن چه که مخرب فرهنگ دینی و ایرانی ماست، در این تولیدات و محصولات وجود نداشته باشد، چه بودجه ای می طلبد؟ اگر این دستگاه ها نخواهند مواردی از این قبیل را به بهانه عدم تخصیص بودجه رعایت کنند، پس رسالت دینی آن ها در کنار سایر رسالت های هنری و فرهنگی دیگر آن ها چیست؟ یعنی برای انجام این نوع وظایف شان هم باید بودجه جداگانه دریافت کنند؟
سخن کوتاه این که، مشکلاتی همچون عدم تخصیص بودجه کافی، نبود برنامه‌ریزی منسجم از سوی مسئولین و مدیران اجرایی در راستای سیاست های ابلاغی شورای عالی انقلاب فرهنگی، عدم انسجام، همکاری و هماهنگی بین نهادها و ضعف های محتوایی و اجرایی، مانع از ایفای درست وظایف نهادها در حوزه عفاف و حجاب شده است. آیا این کوتاهی ها در انجام وظایف، شایسته مردمی است که 35 سال بار و فشار اقتصادی تحریم‌ها را به دوش کشیدند تا کشورشان جمهوری اسلامی باشد و اسلام بر آن حکومت کند و دین مردم حفظ شود؟

فردای روزی که دشمن بعثی خرمشهر را گرفت
جسد بی جان و عریان دختری را به تیرک بلندی بسته
و درآن سوی کارون مقابل چشمان رزمنده های ما گذاشته بودند!
تکاوران نیروی زمینی ارتش با تقدیم 3 شهید
بالاخره آن جسد را پایین آوردند ...!
سه شهید برای "جسد" یک دختر مسلمان ایرانی...!
حال چه بر سر غیرت جوانان ما آورده اند
که خود خواهان عریان بودن دختران در جامعه شده اند...؟

سید ناظر حسینی خادم افغانی بقعه 72 تن در بهشت زهراست که 22 سال است به این کار مشغول است. کلیددار صندوق‌های قطعه 24مزار شهدا هم هست. در همه عمرم تا آن جا که یادم می‌آید، هر بار به زیارت شهدای 72 تن رفته‌‍‌‌‌ام این مرد میانسال صبور را دیده‌ام. هفته دولت و سالروز شهادت شهیدان رجایی و باهنر بهانه‌ای شد تا با این خادم گفتگویی کنیم. او 48 بار دست مقام معظم رهبری را بوسه زده است و آلبومی پر از عکس‌های یادگاری با اکثر مسؤولان نظام دارد. متن زیر ما حصل این گفتگوست که به شرح زیر آمده است:

جلو می‌روم و سلام می‌کنم و و قرار امروز برای مصاحبه را به یاد او می‌آورم و او با خنده و لهجه خاصش می‌گوید: ان شاء الله که خیر است اما اگر برای اذیت و آزار آمده باشید می‌روم شکایت تان را به آقای بهشتی و رجایی و باهنر می‌کنم حسابتان را می‌رسد.

خنده بر لبان ما نیز می‌نشیند و می‌گوییم: نه حاج آقا از ما آزاری نمی‌رسد. برای مصاحبه آمده‌ایم. سپس ما را به اتاقک شیشه‌ای کوچکی که در گوشه بقعه است راهنمایی می‌کند و خودش پشت میز شیشه‌ای می‌نشیند و ما هم این طرف میز قرار می‌گیریم.